مرگ

فکرم مشغول مرگ شده. یکی می خواد شرش و کم کنه اون پسری شبیه من با موهای پریشون لخت با تبسمی مسخره و زندگی بی هدف .توی خواب هام همیشه هست .به آیینه که نگاه میکنم ترس ورم می داره آره خودمم. خودم هستم که توی یه نور سبز یه آب عمیق دست و پا می زنم .دست وپا می زنم و دارم حس شیرین مرگ یا درد رو می چشم بی انکه ذره ای نا امید باشم بی آنکه ذره ترسیده باشم .ولی کودکی هام از من می خوان که ساکت باشم که بهش فکر نکنم
که مرد باشم.وبقیه که از من می خوان مواظب خودم باشم.مواظب خودم.مواظب همون پسر با موهای لخت و تبسم مسخره.
باشه مادر مواظب خودم ...نه قول نمی دم نمی خوام مدیون حرف های سردت باشم نمی خوام نمیخوام.تو فکر یه دریام یه آب یه نور سبز یه مرگ یه
...