ایمان

ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد

لعنت به سیم های بدرد نخور ارتباط

افسوس

افسوس

که گونه های کفشم

! با سیلی سرخ نمی شود

افسوس

یک غزل آغاز می کند مرا

غزلی از سید مهدی موسوی
در چند اپیزود
1.
روان شناسی یک «هیچ»: دامن کـِشی ات
صدای تلویزیون روی شـُرت ورزشی ات
گرفتن ِ سرخابی که از تو شرم کنی
اجاق گاز سیاهی که بوسه گرم کنی
گرفتن شمشیر و سوار تانک شدن
صدای تبلیغات ِ کدام بانک شدن
رسیدن قانون ها به «گرچه» و «لابد»
آپارتمان هایی فکر خودکشی از خود
دو خط ّ دور شونده شبیه ساعت ۷
سوار ماشینی که به هیچ جا می رفت
چراغ قرمز را رد شدن سوار موتور
شبانه روز فقط زل زدن به یک مونیتور
سکوت مسخره ای بین گریه و خنده
تمام حال نشستن برای آینده
2
روان شناسی یک «متن» [حذف از پیوست]
برای پیروزی، چند بار از تو شکست:
به «است» چسبیدن [بودن و نبودن ِ من]
قدم زدن در «مفعول» [یاد کردن ِ زن!]
به «را»ی مفعولی رفتن از «ه» ی بی ربط
- «دلم گرفته عزیزم»
[صدای خسته ی ضبط]
«متمّم» خود بودن، مکمّـل همه چیز
[تولدی که ندارم گریست در پاییز]
به بعد تف کردن، از ته ِ کسی دل را
به زور خواباندن زیر عشق «فاعل» را
3
روان شناسی یک «نیست» [خارج از موضوع]
حضور چند عدد عشق [عشق نامشروع]:
فرار کردن ِ از آن دو حرف ِ روی درخت
به بستن ِ دستش با طناب سکس به تخت
فرار کردن ِ از تیک تاک یک ساعت
به بستن چشمش با ملافه ی لذت
فرار کردن ِ از خواب مرگ در بدنش
به پاره کردن ِ لب ها و اشک و پیرهنش
فرار کردن ِ از روزهای خالی و سرد
یکی شدن به تنش زیر جیغ عشق و درد
فرار کردن ِ از لب به سینه، سینه به لب
به از عقب به جلو تا به از جلو به عقب
به انتهای دو تا سکس، عشق نیمه تمام
به لرزش ِ تن گیجت میان بازوهام
4
روان شناسی یک «مُرد» روی سجّاده
به رونویسی ِ احکام ظاهرا ً ساده
نگاه کردن ِ پشت دری که... بسته شدن!
جهنمی بودن، از بهشت خسته شدن
که قلب سنگ شده پشت صورتی اشکی
نگاه هرزه ی تو زیر چادری مشکی
زنای محصنه و سنگسار و خاطره ی...
به صیغه کردن ِ چندین و چند باکره ی...
که از خدا به خود و خویش، از زیاد به کم!
برای سکس شدن گریه در میان حرم!!
نشستن و هی گریه، گذشتن از اکنون
در انتظار ِ کسی که بیاید از بیرون
نشستن و منقل را یواش باد زدن
به عشق تهمت صدجور ارتداد زدن
5
روان شناسی یک «بود» [واقعا ً بودم]
کسی که اینهمه مُرد و نمرد «من» بودم
گریستم که نباید گریست، مرد شدم
و بعد قهقهه زد باد چونکه زن بودم
به باد رفت کسی پشت شیشه هایی تار
و من سوار ِ دقیقا ً همان ترن بودم
و بعد دور شدم، یک نفر گریست... و ماند
و او خودم بودم، ظاهرا ً دو تن بودم!
و بعد دور شدم، گریه کرد و یادش رفت
اگر که رفتم در حال آمدن بودم!
دلم گرفت سیاوش شد و به آتش رفت
و بعد بیرون آمد ترا که یادش رفت
تو خط خطی شد در ذهن خط خطی کسی
قرار شد برسم... و قرار شد برسی
کجا؟ به آخر قصّه، به حرف هایی مفت!
[کلاغ مُرد و از اینجا به بعد هیچ نگفت]
■
روان شناسی یک حرکت حساب شده
برای پایان ِ قصّه ای خراب شده

خواب

تولد ی دیگر مبارک

نه

!

بر می گردم

با چشمانم

که تنها یادگار کودکی منند

آیا مادرم مرا باز خواهد شناخت؟

!

هميشه منتظرت هستم

خدا

ح

ا

ف

ظ

خ

د

ا

حافظ

خدا

ح

ا

ف

ظ

او هم رفت رفت رفت

خدايش بيامرزد

.

مرتبط

طاهره صفارزاده خبرگزاري فارس

طاهره صفارزاده ويكي پديا

پيام تسليت آقاي رئيس جمهور

چيزي نمانده است به آغاز فصل سرد

شد خزان گلشن آشنایی
باز هم آتش به جان زد جدایی

جدايي

جدايي
كجايي

؟

كجا؟

دیدار

اسمش صمد

لقبش harrypotter

خیلی نخندید

خیلی نایستاد

دیدمش

امروز

دیدمش

کنار پل هوایی

حرف زدیم

خسته بودم حالا هم خسته ام

صدای اذون رو شنیدم اما دوست ندارم بلند شم

دوست دارم ...شب آغاز شد

نا مربوط

کاغذ نجس شد

شعر پخش می شود

دوشیزه

بی پرده

دور خودش پتو می کشد

خون صدای ماشین در می آورد

پاییز را

جاده می گیرد

تمام چشم به توزوم

می خندی

شمع را خاموش می کنیم

خسته که می شوم

همه چیز را از دست داده ایم

پتو...این کاغذ...شعر پخش می شود

می خندم

!

كلمات

رقص تو در چارراه
گذر من از خيابان
مهدي مي گفت عا قل ساديسمي
من گفتم تنم هنوز بوي پاييز مي ده
الو...الو
نه نيست!
كلمات خودشون و از لاي قرص ها و لاشه ي كاپيتان بلك ها
از كوچه هاي تنگ شهرك
از شونه ي آدم ها
مي رسونه به تو
با اخم مي بندم دهنمو

تا نذارم كلمات داد بكشن
ديوونه ي ديدنت بودم

سه شنبه خيس

گ ر ي ه
روز سه شنبه
تنهام
يك ساعت مراسم گريه ادامه پيدا مي كنه
از خدا دلخوري
براي لحظه اي كافر مي شي


جرات قرص ها رو نداري


از خودت بيزاري
.
حالا بهترم و اميدوارتر

قبول حق

زیر آفتاب نشسته.تکیه به دیوار.یک پا را جمع کرده زیر باسنش،آن یکی را دراز وسط پیاده رو که می پیچد توی پای عابران.دست ها روی دو تا ران،رو به آسمان؛انگار به نماز نشسته

ادامه از آرش

نمای دیشب

می خواهی در ساعت 12 تلفن زدن را شروع کنی مادر بالای سرت می آید و اندازه تمام بی قراری هایی که برای زنگ زدن داری چیزی می گوید و می رود .از دست خودت ناراحت می شوی ...تلفن را بر می داری و تا ساعت 1 صحبت می کنی .حالا خسته شده ای و سرت سنگین شده خوابت می آید و تشنه ات هم هست .یک رمان نخوانده داری و اس ام اس زدن را باید شروع کنی .هر صفحه اي كه می خوانی 2تا اس ام اس مي فرستي .خسته كه مي شوي بطري آب را مي چسباني به دهنت .و اين وسط ها هزار تا امضاي عاشقانه مي كشي و مقيد هستي كه كلمه ي love زينت بخش قشنگ ترين امضايت شود .خبري هم نداري كه آمار حياتي چه تصميمي برايت گرفته (بي خيال استاد ).مي خوابي با صداي پدر فرهنگي بيدار مي شوي ...غر غر مي كني اشتهايي به خوردن نداري،چشمهايت به ليست برندگان نوبل ادبيات مي خورد وحالا اينجايي و ديوانگي هايت را مي نويسي اما چه فرق مي كند توي اين 4صفحه ليست اسم يك ايراني هم نيست ....خسته مي شوي و مي روي آهنگ نامجو گوش كني
.love always return

حسین پناهی

بیراهه رفته بودم آن شب

 دستم را گرفته بود و می کشید

 زین بعد

 همه عمرم رابیراهه خواهم رفت

گفتم

من آن ترنجم کاندر جهان نگنجم گفتم به از ترنجی لیکن به دست نایی
گفتا تو از کجایی که آشفته می‌نمایی گفتم منم غریبی از شهر آشنایی
گفتا سر چه داری کز سر خبر نداری گفتم بر آستانت دارم سر گدایی
گفتا به دلربایی ما را چگونه دیدی گفتم چو خرمنی گل در بزم دلربایی
گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید
گفتم که نوش لعلت ما را به آرزو کشت گفتا تو بندگی کن کاو بنده‌پرور آید

گروس عبدالملکیان

به مادرم گفتم

به مادرم گفتم
مرا با چیزی عوض کن

چیزی ارزشمند٬

چیزی گران

سوزنی شکسته تا بتوانی با ان خار پایت را در اوری

ياداشت هايي از كلاس آمار

... مي خواهم تو را دوست بدارم تا
كاش پيش سجادم بودم و سوره ي يس ام كنارم بودكاش مي تو نستم برم بيرون وبشاشم رو لبخند سنگ دستشويي .اين ميرشكاك هم كه قور بالا قوز شده براي ما. استاد هم كه همش گير مي ده :چرا نيشت بازه؟سراغ يكي مي خوام برم و بزنم زير گريه .دوست دارم يه ليوان گنده آب خنك بخورم +داروهاي دندونم و بعد گريه كنم
نگريو(به زبون محلي ما يعني گريه نكن)و

ادامه دارد

در زاهدان مادرم خون می خورم

در زاهدان مادرم خون می خورم

و دوباره دانشگاه با ورود ما آغاز شده

اینجا هوا خیلی گرم ،خیلی ها اومدن خیلی ها هم نه

ودیگر هیچ

!

این سومین بار .تقصیر خودش نه شاید تقصیر من .
شایدم نه
لعنت به سگ

سال نو مبارک

سال نو مبارک

امیدوارم سال خوبی داشته باشیم

ایشالله

صد سال تنهايي

دارم رمان صد سال تنهايي رو مي خونم

ادامه دارد

بو ی شما که توی دماقم می پیچد

تازه یادم می اید سگ بودن را

ولابد حالا فکر می کنی از غریضه ام بیزاری بی زاری با زاری بی زاری بازاری

از غریزه ام از غریزه ات از

هی! آروم باش تخمه سگ و پوزه ام را به خاک می مالید

با زاری با زاری بازاری زاری زاری زاری زاری

برداشت پنجم از اینجا شروع می شود

خانم لی لی

که انسان ها غریزه ی سگی شان را می برند ناصر خسرو

و آبش می کنند

آبش می آید آبش می برد

خواهی نخواهی

غریزه سگی تان از خیال ناصر خسرو دور

......

وصیت نامه :سگ باش آنقدر که باید

فال حافظ به نیت مادرانه

ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر
بازآ که ريخت بی گل رويت بهار عمر
از ديده گر سرشک چو باران چکد رواست
کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر
اين يک دو دم که مهلت ديدار ممکن است
درياب کار ما که نه پيداست کار عمر
تا کی می صبوح و شکرخواب بامداد
هشيار گرد هان که گذشت اختيار عمر
دی در گذار بود و نظر سوی ما نکرد
بيچاره دل که هيچ نديد از گذار عمر
انديشه از محيط فنا نيست هر که را
بر نقطه دهان تو باشد مدار عمر
در هر طرف که ز خيل حوادث کمين‌گهيست
زان رو عنان گسسته دواند سوار عمر
بی عمر زنده‌ام من و اين بس عجب مدار
روز فراق را که نهد در شمار عمر
حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان
اين نقش ماند از قلمت يادگار عمر

به بهانه ی ساده ی خوشبختی ام

تو را یک روزباد با خود خواهد برد

ومن با همان موهای درهم وپاهای لاغر

وبدون سیگار به تبسم هایت خیره خواهم ماند

پری کوچک خوشبختم

به بیست سالگی چنگ می زنییم

دریا، ما،پری دریایی ،ترس از غول یه چشم

اینجا آفریقای من است

پا برجام

من آغاز شدم